Ira 453/19

Życie jak dotąd nie oszczędzało Iry Trafiła do nas z innego schroniska Była zalękniona, bała się obcych osób, gwałtownych ruchów, zakładania obroży i przypinania smyczy przed pójściem na spacer; wszystko to było dla niej nowe Ira musiała zaznać zapewne wielu krzywd ze strony człowieka, w tym również przemocy fizycznej – jedno z jej oczu miało bardzo wysokie ciśnienie oraz duże przekrwienie, które wskazywały na uraz, którego musiała doznać w tamtym czasie Ciężko jest nam nawet pomyśleć jaki spotkałby ją los, gdyby nie trafiła pod naszą opiekę Stopniowo przebijaliśmy się przez tę skorupę nieszczęścia, a w miarę pobytu w schronisku Ira zaczęła się na nas otwierać Już teraz wie, czym jest wspólny spacer i zabawa oraz że znajomi wolontariusze to jej najlepsi przyjaciele W znanych jej osobach szuka wsparcia i zrozumienia, a gdy poznaje wolontariuszy, na jej pyszczku oraz w oczach widzimy ogromną radość Ira odnajduje się w towarzystwie innych psiaków i nie wykazuje żadnych agresywnych zachowań w ich stosunku Należy mieć na uwadze, że aby Ira otworzyła się na pieszczoty i wspólne spędzanie czasu, trzeba najpierw zbudować z nią więź W towarzystwie zupełnie nowych osób Ira bywa nieśmiała i wycofana. Dopiero pobyt z nami daje jej możliwość nadrobienia straconego czasu, a zapewniona socjalizacja z ludźmi i nowymi miejscami, pozwala na naukę prawidłowej relacji i komunikacji z człowiekiem Nie polecamy jej do domu z dziećmi Przyszli opiekunowie powinni zaoferować jej spokojne warunki i cierpliwie wprowadzać ją w kolejne etapy znajomości Czas, spokój i cierpliwość to klucz do serca Iry